داغ کهنه

  


این روز ها هر لحظه بر دارند آدم ها

                                           از خنده هاشان مرگ می بارند آدم ها

 تقدیرشان آغشته از باروت و خاکستر

                                                 مصلوب جزر و مد آزارند آدم ها

 هر روز خیل کشتگان از روز پیشین بیش

                                                    قربانی تزویر کفتارند آدم ها

 موج طواف و بوسه ها بر شانه ی شیطان

                                            چون گرگ های هار و خونخوارند آدم ها

  هر روز زخمی تازه تر بر پیکر ایمان

                                                از داغ های کهنه سرشارند آدم ها

  از بس که با خود دشمنند این روزها مردم

                                               با سایه هاشان غرق پیکارند آدم ها

 بر سینه هاشان بذر کین، بر دیده هاشان خشم

                                               از هم تو انگاری طلبکارند آدم ها

 

 ع.سعیدی